2e dag Negombo
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Familie
02 November 2018 | Sri Lanka, Negombo
Wicky kwam smorgens langs om kennis te maken. Hij heeft een blessure aan zijn rug, vandaar dat hij een vriend heeft ingeschakeld. Het ziet er niet naar uit dat hij op tijd herstelt, dus zal Chinthaka onze gids worden deze reis. Hij vroeg naar onze plannen voor vandaag. We hadden iets gelezen over een lagune in de stad, dus dat werd het plan. Wicky schakelde Chinthaka meteen in en hij reed ons naar de lagune. Dat is maar beter ook, want zelf wil je hier echt niet rijden. De enige verkeersregel die ik heb ontdekt is wie het meest brutaal is heeft voorrang. Ik durf af en toe nauwelijks te kijken. Het barst hier ook van de honden langs de straat. Sommigen zijn zwerfhonden, maar volgens de gids hebben er ook best een aantal een eigenaar. Zij steken op hun dooie gemakkie de weg over, of geven geen krimp als auto’s rakelings langs ze rijden. Ze zijn het leven op straat zo gewend, dat ze dat prima kunnen inschatten. En inhalen terwijl er een tegenligger aankomt, is ook geen probleem, want dan moeten alle partijen maar een beetje opzij.
We stappen met z’n allen in een bootje, nadat we door een steegje zijn gelopen, waar je nooit een water achter had verwacht. De kids krijgen zelf meegenomen zwembandjes om, want reddingsvestjes doen ze hier niet aan, en toen de lagune op. Het was rond de 30 graden met een hoge luchtvochtigheid, dus lekker zweten geblazen. We zagen veel mangroven en ook veeeeeel plastic. Zo zonde. En toen stopten we midden op de lagune. Iedereen + tafel en stoelen er uit, want daar konden we staan. Er werden voor ons verse kokosnoten, ananas en watermeloen bereid, terwijl wij daar wat rondliepen. Rosalie en Laurens genoten intens van het water. Rosalie was lekker aan het zwemmen en Laurens aan het spetteren.
Een collega vertelde mij dat je door reizen met je kinderen, je de reis dubbel beleeft. Door je eigen ogen en door de ogen van je kinderen. Deels is dat zeker zo, want bij de zoveelste gekko, of gewoon bij een kip, gaan de stemmetjes omhoog en beginnen ze bijna te kraaien. Daar word je zelf ook blij van, dat enthousiasme van een blij kind. Aan de andere kant, beleef je dingen soms ook juist weer half. Zo’n tochtje op een boot bijvoorbeeld, dan kan je niet onbezorgd om je heen kijken, maar ben je voortdurend op je kinderen aan het letten. Geen straf hoor, maar wel een verschil, evenals het bijhouden van dit blog. Kon je normaal lekker even bijschrijven als je onderweg was en lange stukken moest rijden, ben je nu je kinderen aan het entertainen, heb je er één slapend op schoot of ben je de kots aan het opvangen/-ruimen van je zoontje die wagenziek is. Maar daarover later meer.
De lagune, daar waren we. Na de break in ondiep water, vaarden we verder en het overgebleven fruit werd niet veel later opgepeuzeld door een paar apen die brutaal de boot opsprongen toen we dicht langs de bomen vaarden. Laurens ging helemaal uit zijn dak en riep steeds “apie”. Zijn lievelingsknuffel is namelijk ook een aap. Te schattig. Verder kwamen we nog een slang en een varaan tegen. Uitstapje één was zeer geslaagd. ‘S avonds zijn we lekker uit eten geweest. We nemen de kinderen maar gewoon mee in ons ritme en zien wel hoe het gaat. Overdag valt Laurens gewoon in slaap als hij moe is. Tijdens het eten begon het keihard te regenen. Zo hard dat we het niet zagen zitten om terug te lopen. Dus wij een tuktuk besteld, de plaatselijke taxi’s hier. De mensen hier spreken wel wat Engels, maar zijn soms moeilijk te verstaan. Stefan dacht daardoor dat er 3 tuktuks zouden komen om ons te vervoeren en was dus wat verbaasd toen er maar 1 kwam, waarvan de bestuurder zei dat het wel moest passen. Wij met z’n zessen en de buggy in dat ding. Nou dat was proppen. Ze noemen een tuktuk een driewieler hier, vandaar het misverstand met de 3. Af en toe dacht ik dat hij zou kantelen wanneer hij door een enorme plas reed, of dat hij stil kwam te staan heuvel op, want hij trok deze lading net aan. Maar niets was minder waar. Hij bracht ons veilig thuis. Vannacht maar voor dezelfde bed verdeling als gister gekozen. En dat ging in 1 x goed
We stappen met z’n allen in een bootje, nadat we door een steegje zijn gelopen, waar je nooit een water achter had verwacht. De kids krijgen zelf meegenomen zwembandjes om, want reddingsvestjes doen ze hier niet aan, en toen de lagune op. Het was rond de 30 graden met een hoge luchtvochtigheid, dus lekker zweten geblazen. We zagen veel mangroven en ook veeeeeel plastic. Zo zonde. En toen stopten we midden op de lagune. Iedereen + tafel en stoelen er uit, want daar konden we staan. Er werden voor ons verse kokosnoten, ananas en watermeloen bereid, terwijl wij daar wat rondliepen. Rosalie en Laurens genoten intens van het water. Rosalie was lekker aan het zwemmen en Laurens aan het spetteren.
Een collega vertelde mij dat je door reizen met je kinderen, je de reis dubbel beleeft. Door je eigen ogen en door de ogen van je kinderen. Deels is dat zeker zo, want bij de zoveelste gekko, of gewoon bij een kip, gaan de stemmetjes omhoog en beginnen ze bijna te kraaien. Daar word je zelf ook blij van, dat enthousiasme van een blij kind. Aan de andere kant, beleef je dingen soms ook juist weer half. Zo’n tochtje op een boot bijvoorbeeld, dan kan je niet onbezorgd om je heen kijken, maar ben je voortdurend op je kinderen aan het letten. Geen straf hoor, maar wel een verschil, evenals het bijhouden van dit blog. Kon je normaal lekker even bijschrijven als je onderweg was en lange stukken moest rijden, ben je nu je kinderen aan het entertainen, heb je er één slapend op schoot of ben je de kots aan het opvangen/-ruimen van je zoontje die wagenziek is. Maar daarover later meer.
De lagune, daar waren we. Na de break in ondiep water, vaarden we verder en het overgebleven fruit werd niet veel later opgepeuzeld door een paar apen die brutaal de boot opsprongen toen we dicht langs de bomen vaarden. Laurens ging helemaal uit zijn dak en riep steeds “apie”. Zijn lievelingsknuffel is namelijk ook een aap. Te schattig. Verder kwamen we nog een slang en een varaan tegen. Uitstapje één was zeer geslaagd. ‘S avonds zijn we lekker uit eten geweest. We nemen de kinderen maar gewoon mee in ons ritme en zien wel hoe het gaat. Overdag valt Laurens gewoon in slaap als hij moe is. Tijdens het eten begon het keihard te regenen. Zo hard dat we het niet zagen zitten om terug te lopen. Dus wij een tuktuk besteld, de plaatselijke taxi’s hier. De mensen hier spreken wel wat Engels, maar zijn soms moeilijk te verstaan. Stefan dacht daardoor dat er 3 tuktuks zouden komen om ons te vervoeren en was dus wat verbaasd toen er maar 1 kwam, waarvan de bestuurder zei dat het wel moest passen. Wij met z’n zessen en de buggy in dat ding. Nou dat was proppen. Ze noemen een tuktuk een driewieler hier, vandaar het misverstand met de 3. Af en toe dacht ik dat hij zou kantelen wanneer hij door een enorme plas reed, of dat hij stil kwam te staan heuvel op, want hij trok deze lading net aan. Maar niets was minder waar. Hij bracht ons veilig thuis. Vannacht maar voor dezelfde bed verdeling als gister gekozen. En dat ging in 1 x goed
-
13 November 2018 - 16:17
Jolanda:
Wat een mooi avontuur op het water! -
13 November 2018 - 17:17
Lida En Kees Bakker:
Hoi Buurtjes zo te lezen gaat het goed met jullie 4. leuk en goed om te lezen, wij zien alleen nog geen foto's maar die komen zeker nog, het is geen commentaar hoor maar zuiver belangstelling.
Houden jullie ons maar lekker op de hoogte!
Lieve groet en blijf genieten en ontdekken -
14 November 2018 - 05:07
Renee:
WoW wat lekker zeg. Ik zie het allemaal voor me. En ja, kinderen zijn een extra beleving maar dit is zoveel waard!!! Ben ook heel benieuwd naar verdere foto’s. Heel veel plezier daar en dikke kus van ons -
14 November 2018 - 10:08
Jan V.d.hulst:
Dag Laura en Bert en kinderen . Het is mooi om je verslag van jullie reis te lezen Nu kom ik tot de
ontdekking waarschijnlijk mijn vorige reactie verloren is gegaan door een verkeerde handeling. Wij wensen jullie veel geluk , veel plezier en een goede gezondheid jan en Corrie v.d.Hulst -
15 November 2018 - 04:42
Jan V.d.hulst:
Dag Laura ,Bert en kinderen. De vorige keer is alles weg gewist ,nu een nieuwe poging. Die tuk tuk taxi's doet mij denken aan d Filippijnen . Daar hadden ze ook zoiets maar dan als motorfiets met zijspan .In zo'n zijspan wiste ze ook 3 soms 4 personen te proppen en dan nog koffers aan de andere zijkant van de motorfiets te binden. Wat goed dat je een goede plaatselijke bekende reisgids hebt. Deze mensen weten vaak heel ,mooie plekjes te vinden .En dan de reacties van je kinderen tijdens die vaartocht. Mooi om dat mee te maken . Ik heb verzuimd om jullie vlak voor vertrek nog een goede reis te wensen Mijn excuus daar voor .Vaak dacht ik aan jullie reis en toen de speculaas poppen zaterdag werden bezorgd dacht ik ,waar zijn jullie ? Heel leuk dat wij je nu verder kunnen volgen .Veel plezier ,geluk en gezondheid en tot de volgende keer.jan v.d.Hulst
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
